Toevallig is er dit jaar een onderzoek gedaan aan de universiteit van Rennes, waaruit blijkt dat jonge paarden nieuwe dingen makkelijker leren en langer onthouden wanneer er gebruik is gemaakt van positieve bekrachtiging.
Dat bericht is een goede aanleiding om de ‘clicker’ te introduceren bij Bailarin. Nou ja, in plaats van een clicker gebruik ik mijn stem, die heb ik altijd bij me en dat vind ik wel zo makkelijk.
Ik begin met de associatie leggen tussen de klank ‘ex’ en een stukje wortel. Dat doe ik door heel vaak ‘ex’ te zeggen en na elke keer een stukje wortel te geven. Dat worteltje geef ik laag zodat ze haar hoofd moet laten zakken en niet per ongeluk te dicht bij de voorraad worteltjes komt.
Dat heeft Bailarin heel snel door, dus ik kan verder met de volgende stap: ik houd mijn hand ’toevallig’ in de buurt van Baila’s neus en zodra haar neus mijn hand raakt roep ik ‘eX’ en geef een plakje wortel. Ook dat begrijpt ze al rap. Eerst wil haar neus nog wel verdacht vaak afdwalen richting de zak met worteltjes, al gauw begrijpt ze dat de kans groter is dat ze een worteltje krijgt wanneer ze zich vermant en met haar neus een andere kant op gaat, naar mijn hand.
Nog even later kan ze al een stapje doen om met haar neus bij mijn hand te komen. Dit is een mooi beginnetje om los achter me aan te gaan lopen! En het heeft me werkelijk geen enkele moeite gekost, alleen het plezier om te zien hoe snel het gaat.